W ramach projektu „Jak się pięknie różnić”, grupa młodzieży i nauczycieli (130 osób) uczestniczyła w spektaklu teatru POLONIA.

“Zapiski z wygnania”, to spektakl na podstawie bardzo osobistych wspomnień Sabiny Baral. Po Marcu ’68 roku, mając niespełna 20 lat wyemigrowała z Polski z rodzicami. „W marcu 1968 r.” wstrząsającą książkę na potrzeby teatru zaadaptowały Krystyna Janda i Magda Umer. W 100 minutach musiały zmieścić szczegółową relację wędrówki Baral z jej rodzinnego Wrocławia poprzez Wiedeń i Rzym do USA. W czarnej przestrzeni sceny znalazły się tylko miejsca dla Krystyny Jandy i kilkuosobowego zespołu muzycznego Janusza Bogackiego. Publiczność od artystów dzieli przezroczysty ekran kinowy, na którym jednocześnie pokazywana z bliska jest twarz Krystyny Jandy i projekcje historyczne. Oko w oko jesteśmy w Jandą i jej emocjami. Swoją opowieść przeplata muzyczną recytacją. Przekaz z każdym kwadransem jest mocniejszy – na widowni pełne skupienie. W tym hipnotycznym doznaniu nie ma jednak obojętności. Słowa ze sceny tną ciszę jak sztylety. Nie brakuje łez. Widzowie (to powinna być reguła) nie bawią się smartfonami, nie szukają godziny na zegarku, nie rozmawiają. To ważna lekcja historii dla Polaków. Tak 4 maja 2018 roku pisał Jakub Panek w kultura.gazeta.pl. 

Spektakl jest wyjątkowy, poruszający i bardzo mądry. Widzowie wychodzą ze ściśniętymi gardłami i łzami w oczach. NIEZAPOMNIANY…